خداى تعالى در مذمت غیبت می فرماید: «وَ لا یَغْتَبْ بَعْضُکُمْ بَعْضاً أَ یُحِبُّ أَحَدُکُمْ أَنْ یَأْکُلَ لَحْمَ أَخِیهِ مَیْتاً فَکَرِهْتُمُوهُ؛1 و باید غیبت نکند بعضى از شما بعض دیگر را آیا دوست می دارد یکى از شما که گوشت برادرش را بخورد در صورتى که مردارى باشد پس آن را ناخوش دارید .»خداى تعالى قرار داده غیبت را همانند مردارى که از گوشت آدمها است.

و پیغمبر اکرم(صلّی الله علیه و آله و سلّم) فرمود: مردی روز قیامت مى‏ آید نگاه به نامه‏ ى عملش‏ می کند اثرى از کارهاى نیک خود را در آن نامه نمى‏ بیند سپس عرض می کند کجاست کارهاى شایسته‏ ى من که در دنیا انجام دادم پاسخ داده مى‏ شود تو غیبت مردم را کردى بجاى غیبت‏ هایت ثواب‏هاى تو در نامه عمل کسانى که غیبت آنها را کردى نوشته شد.
 
و خداوند به موسى بن عمران وحى فرستاد که هر کس بمیرد ولى از غیبت‏ هائى که کرده توبه نماید او آخرین فردیست که وارد بهشت شود و آن کس که بمیرد و اصرار به غیبت کردن داشته باشد پس او اول کسى است که وارد جهنم گردد و روایت شده که همانا کسى که او را غیبت کنند نصف گناهانش را مى‏ آمرزم.
 
و نیز روایت شده که روز قیامت نامه‏ ى عمل مرد را بدستش می دهند پس در آن ثوابهائى مى‏ بیند که نمى‏ شناسد به او گفته مى‏ شود این ثوابها در مقابل غیبت‏هائیست که مردم از تو کرده‏ اند.

و یکى از بزرگان گفته است اگر بنا باشد من غیبت کسى را بکنم غیبت فرزندم را مى‏ کنم زیرا که او به ثوابهاى من از دیگران سزاوارتر است.
 
به حسن بصرى گفتند که همانا مردى ترا غیبت کرد حسن بصرى ارمغانى براى او فرستاد او گفت من ارتباطى با حسن بصرى ندارم حسن گفت درست است که ارتباطى نداریم ولى شنیدم که تو ثوابهاى خودت را براى من ارمغان فرستادى. من هم دوست داشتم که تلافى کنم. و اگر در پیش کسى غیبت مؤمنى را بکنند و او برادر مؤمنش را یارى نکند، نسبت به خدا و رسولش خیانت کرده.
 
و حضرت فرمود: هر گاه از تو به برادر مؤمنت نفعى نمیرسد پس زیانى به او مرسان هر گاه او را شادمان نمى‏ کنى غمگین و افسرده خاطرش مکن هر گاه او را ستایش نمى ‏کنى نکوهش هم مکن.
 
و نیز فرمود بغض و حسد نورزید بعضى از شما بعض دیگر را غیبت نکند بندگان خدا با یک دیگر برادر باشید.
 
و نیز فرمود: زینهار از غیبت بپرهیزید زیرا که غیبت بدتر از زناست.
 
زیرا که مرد زنا می کند و بعد توبه مى ‏نماید خداوند هم توبه‏ اش را قبول مى‏ کند ولى صاحب غیبت آمرزیده نمی شود مگر اینکه آن کسى را که غیبت او را کرده از او راضى شود و حضرت رسول فرمود: در شب معراج بر گروهى گذشتم که رویشان را با ناخنها می کندند از جبرئیل پرسیدم که اینان چه کاره ‏اند؟ گفت: ایشان کسانى هستند که غیبت مردم را می کردند.

1. سوره مبارکه حجرات، آیه 12