تمرین ولی محوری در زندگی، موثر در ظهور امام عصر(ع)

در مسابقات جام جهانی فوتبال بسیاری از مردم زندگی خود را براساس بازی ها تنظیم می کنند. این بازی ها در زندگی محور می شوند و جدی تلقی می شوند. درحالی که جدی ترین جدی برای شیعه آنچنان که باید جدی گرفته نمی شود، چون عادت کردیم به نبود امام و کمبودش حس نمی کنیم.

ما باید سعی کنیم در زندگی ولی محور باشیم و براساس رضایت امام کارها را انجام دهیم، چراکه تمرین ولی محوری در تعجیل ظهور امام عصر(ع) موثر است.

 توجه نداشتن به امام عصر(ع) و عدم معرفت اوصاف و خصوصیات مقام رفیع آن بزرگوار، اگرچه انسان به امامان دیگر توجه داشته باشد، صحیح نیست زیرا این عدم شناخت و توجه به طولانی شدن غیبت حضرت می انجامد. پس وظیفه ما در این عصر و زمان این است که به حضرت بقیه الله اروحناه فداه که در دوران امامت آن بزرگوار هستیم، در تمام ارکان زندگی توجه خاص داشته باشیم.
حجت الاسلام مسعود عالی در این زمینه به نکاتی اشاره می کند:
ما معتقدیم امام زمان(ع) زنده، حی و حاضر است ولو ظاهر نیست ولی حاضر است و حضور دارد، در روایات آمده است که امام عصر(ع) در بازارها حرکت می کنند؛ با همین جسم فیزیکی، در فرش ها قدم می گذارند، هر سال در مراسم حج حضور دارند، به شما سلام می کنند، مردم می بینند ولی نمی شناسند، این روایات نشان می دهد که حضرت به چه اندازه به ما نزدیک است.
همه ما می دانیم که حضرت حی و حاضر است ولی مهم این است که حضرت چقدر در زندگی ما حضور دارند. خیلی چیزها در عالم وجود دارد ولی در زندگی من تاثیر ندارد که متاسفانه ما اینچنین نیستیم. خوشا به حال کسانی که حضرت در زندگیشان محور است، بزرگی می فرماید ما خیلی از جدی ها را شوخی گرفتیم و خیلی از شوخی ها را جدی می گیریم.
در مسابقات جام جهانی فوتبال بسیاری از مردم زندگی خود را براساس بازی ها تنظیم می کنند. این بازی ها در زندگی محور می شوند و جدی تلقی می شوند. درحالی که جدی ترین جدی برای شیعه آنچنان که باید جدی گرفته نمی شود، چون عادت کردیم به نبود امام و کمبودش حس نمی کنیم.
شیعه باید زندگیش را با امامش تنظیم کند چون مهم تر از ایشان مساله دیگری نیست، از دور سلام دادن به ائمه و امام هنر نیست. مهم این است که ائمه وارد زندگی ما شود. اگر بتوانیم زندگی خود را با حب حضرت تنظیم کنیم ولی یاور خواهیم شد.
روزی حضرت زهرا(س) در قبرستان احد سر چند قبر ذکر گفتند و گریه کردند. راوی جلو رفت و سوالی پرسید که آیا پدرتان پیامبر(ص) برای بعد از خود کسی را به عنوان جانشین تعیین کردند؟ حضرت فرمودند: مگر شما غدیر نبودید که پدرم دست علی(ع) را بلند کردند و گفتند بعد از من علی امام شماست، راوی گفت اگر اینطور است چرا علی از حق خود دفاع نکرد و خانه نشین شد، حضرت گفند امام مثل کعبه است. مردم باید به سمتش بیایند و دست بیعت به او بدهند.
فرق میان نبوت و امامت همین است، نبی پیامی از طرف خدا دارد و باید این پیام را به مردم برساند ولو مردم گوش خود را بگیرند ولی امام کارش پیام رسانی نیست. امام می آید برای اجرای دین و تحقق دین، مردم باید او را بپذیرند و دست بیعت بدهند تا امام حکومت خود را شروع کند.
تا زمانی که دوستان امام در زندگی خود جایی برای امام نداشته باشند و دست بیعت واقعی نداده باشند و از دور سلام بدهند. غیبت حضرت طول می کشد، چراکه ایشان آخرین ذخیره خدا هستند و وقتی ظهور می کنند که احترام داشته باشند و تا اشاره کنند مردم با سر بدوند.
ما باید سعی کنیم در زندگی ولی محور باشیم و براساس رضایت امام کارها را انجام دهیم، عهد خود را هر روز تجدید کنیم و بگوییم آقاجان من از صبح تا شب سعی می کنم که محور زندگیم پسند و ناپسند شما باشد و تمرین ولی محوری داشته باشم.
شیعه یک مراقبت بیشتر ندارد. اینکه ببیند تسلیم امامش هست یا نیست انجام واجبات و ترک محرمات نیز در این مراقبات است. البته کار راحتی نیست خودشان فرمودند امر ولایت ما اهل بیت(ع) سخت است و هر کسی زیر بارش نمی رود و آن یک قدم است. اینکه پا بگذارید روی خودتان.
بسیاری از آدم ها تا وقتی دنبال ولی خدا هستند که ایشان منافع شان را تامین کنند یعنی به خاطر خودشان دنبال ولی خدا هستند. خود را برای او نمی خواهند، او را برای خود می خواهند.
در دعای عهد می گوییم خدایا من با امامم امروز تجدید عهد می کنم. چراکه شیعه جای دیگری عهد بسته و در این دنیا باید تجدید عهد کند، بهتر است در طول روز وقتی برای امام زمان(ع) اختصاص دهیم و با ایشان حرف بزنیم و درددل کنیم.