آیهء نور، مشکاة حضرتِ محمد است و مصباح من هستم و زجاجه حسن و حسین میباشند

به گزارش سرویس دینی جام نیوز،اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکَاةٍ فِیهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ فِی زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ کَأَنَّهَا کَوْکَبٌ دُرِّیٌّ یُوقَدُ مِن شَجَرَةٍ مُّبَارَکَةٍ زَیْتُونِةٍ لَّا شَرْقِیَّةٍ وَلَا غَرْبِیَّةٍ یَکَادُ زَیْتُهَا یُضِیءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ نُّورٌ عَلَى نُورٍ یَهْدِی اللَّهُ لِنُورِهِ مَن یَشَاء وَیَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ وَاللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ.

خداوند نورِ آسمانها و زمین است، مَثَلِ نورِ خدا همانند چراغدانی است که در آن چراغی پر فروغ باشد، آن چراغ در حبابی قرار گیرد، حبابی شفاف و درخشنده، همچون یک ستارهء فروزان، این چراغ با روغنی افروخته میشود که از درختِ پربرکتِ زیتونی گرفته شده که نه شرغی است و نه غربی، روغنش آنچنان صاف و خالص است که نزدیک است بدونِ تماسِ با آتش شعله ور شود، نوری است بر فرازِ نوری و خدا هرکس را بخواهد به نورِ خود هدایت میکند و خداوند به هر چیزی داناست.

«سوره مبارکه نور، آیهء 35»

جابر ابن عبدلله انصاری میگوید: داخلِ مسجدِ کوفه شدم، دیدم امیرالمونین علی(ع) با انگشت چیزی مینویسد و لبخند میزند، گفتم یا امیرالمونین چه چیزی موجبِ خندهء شما شده است؟ فرمود:
در شگفتم از آنکه این آیه را میخواند ولی به شایستگی آن را درک نمیکند. گفتم کدام آیه؟ فرمودند:

آیهء نور، مشکاة حضرتِ محمد است و مصباح من هستم و زجاجه حسن و حسین میباشند و کوکب دری علی ابن حسین است و شجره مبارکه محمد ابن علی است و زیتونه جعفر ابن محمد و لا شرقیه موسی ابن جعفر و لا غربیه علی ابن موسی است و یکاد زیتها یضیء محمد ابن علی است و لو لم تمسسه نار علی ابن محمد است و نورٌ علی نور حسن ابن علی است و یهدی اللّه لنورِه من یشاء مهدی است که درود بر آنان باد.

«ترجمهء المحجه، صفحهء 262»