الکافى به نقل از حسین بن عطیه - امام جعفر صادق علیه‌السلام فرمود: کرامت‌های اخلاقى ده تاست، اگر توانستى آنها را در خود فراهم آورى، چنان کن.
این خصلت ها ممکن است در مرد باشد و در فرزندش نباشد، یا در فرزند باشد و در پدرش نباشد، یا در برده باشد و در شخص آزاد نباشد.
گفته شد: این خصلت ها کدام اند؟
فرمودند: پایمردى در نبرد و سختی، راست گفتارى، امانتدارى، صله رَحِم، میهمان نوازى، اطعام فقیر، جبران نیکى ها، رعایت حقوق همسایه و دفع ضرر از رفیق؛ و برترین آنها حیاست.

متن حدیث:

عن الإمام الصادق علیه السلام : المَکارِمُ عَشرٌ ، فَإِنِ استَطَعتَ أن تَکونَ فیکَ فَلتَکُن ، فَإِنَّها تَکونُ فِی الرَّجُلِ ولا تَکونُ فی وَلَدِهِ ، وتَکونُ فِی الوَلَدِ ولا تَکونُ فی أبیهِ ، وتَکونُ فِی العَبدِ ولا تَکونُ فِی الحُرِّ .
قیلَ : وما هُنَّ؟
قالَ: صِدقُ البَأسِ(/ الیأس) ، وصِدقُ اللِّسانِ، وأداءُ الأَمانَةِ، وصِلَةُ الرَّحِمِ، و إقراءُ الضَّیفِ، و إطعامُ السّائِلِ، وَالمُکافَأَةُ عَلَى الصَّنائِعِ، وَالتَّذَمُّمُ لِلجارِ، وَالتَّذَمُّمُ لِلصّاحِبِ، ورَأسُهُنَّ الحَیاءُ.


«اصول کافی، جلد 2 صفحه 55»