بعد از رحلت پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلّم) ، بلال دیگر اذان نگفت . تا اینکه روزى حضرت فاطمه سلام الله علیها فرمود: من میل دارم صداى اذان بلال را بشنوم .
پس بلال را حاضر کردند و او مشغول اذان گفتن شد: الله اکبر.
حضرت زهرا سلام الله علیها شروع به گریستن کرد. چون بلال گفت :
اشهد ان محمدا رسول الله
حضرت فاطمه سلام الله علیها فریاد بلندى کشید و بى هوش شد.
اطرافیان فریاد زدند: اى بلال ! دست از اذان گفتن بردار که دختر رسول الله از دنیا رفت .
پس از لحظاتى چند، حضرت زهرا سلام الله علیها به هوش آمد و به بلال فرمود: ادامه بده .
بلال گفت : مرا معاف دار، اى دخت رسول الله ! چون بر جان شما مى ترسم. پس آن حضرت بلال را معاف کرد و آن اذان ناتمام ماند .

من لا یحضره الفیقه ، حدیث 907، ج 1 ص 297