خبرگزاری شبستان: اهل دلی می گفت یکی از بزرگان تشرفی به محضر حضرت ولی عصر (عج) داشتند و آقا از کم کاری در خصوص نهج البلاغه گلایه داشته اند.

خبرگزاری شبستان: برای بررسی خلأهایی که در بحث محتوای هیئات به ویژه در زمینه تبیین ولایت و  نهج البلاغه وجود دارد پایگاه اطلاع رسانی وارث گفتگویی با حجت السلام و المسلمین سید عباس موسوی مطلق خطیب انجام داده است که از  نظرتان می گذرد.

مهترین دغدغه شما درباره هیئات چیست؟

در حوزه هیئت دغدغه ام این است که در بعضی از جاها ذائقه ها عوض شده و آرزوی من این است که ذائقه درست تزریق بشود.

در چه موضاعاتی تغییر ذائقه صورت گرفته است؟

از صفر تا صد ذائقه بعضی از هیئت ها عوض شده است؛ در بعضی جاها روضه خوانی و ذکر مصیبت کمتر است، در بعضی از هیئت ها (روی این کلمۀ بعضی تأکید می کنم که حق آنهایی که شاخصه ها را رعایت می کنند ضایع نشود)، اشعار مناسب نیست و بعضی از منبرها و یا روش عزاداری بعضی از جلسات درست نیست؛ لذا باید به حدی ایده آل برسد.

چرا وضعیت هیئات به اینجا رسیده است؟

شاید دلیلش غفلت دست اندر کاران بوده است. ما بالاخره یک انقلابی کردیم، در خیلی از جاها انقلاب به وجود آمد، اقبال مردم نسبت به دین و خصوصاً به حوزۀ سیدالشهده علیه السلام چشمگیر بود و آن مدیریت لازمی را که باید محقق می شد انجام ندادبم. البته ما در انقلاب هم موانعی را پشت سر گذاشتیم. بعد از جنگ که باید به مسائل فرهنگی یک اهتمام بیشتری می داشتیم کار رها شد. به نظر من دلیلش همین است، یک وقت چشم باز کردیم و دیدیم که کار از دست بزرگان هیئات خارج شده است، منظورمان از بزرگان پیشکسوتان عرصۀ سخن، خطابه، ذکر مصیبت، ذاکری، شعر، شاعری و پیشکسوتان در مدیریت هیئات، که به یک سمت هایی رفت؛ البته با اهتمامی که بزرگان، مراجع و مقام معظم رهبری داشتند، در حال اصلاح است.

به نظرم در آینده ای نه چندان دور همین دغدغه هایی را که می فرمایید و سوال می کنید کمتر می شود. شاید در جای دیگری دغدغه ایجاد شود بالاخره هر دم از این باغ بری می رسد، اما این چیزهایی که الان دغدغۀ فعلی ما است در حال برطرف شدن است. نمونۀ بارز آن تحولی است که در بحث شعر و شاعری داشته ایم. در این چند سال اخیر انصافا خیلی شعرها بهتر شده و معانی و معارف خیلی بیشتر شده است به ویژه با تاکیداتی که مقام معظم رهبری داشته اند؛ به نوعی این مسیر از ریل خارج شده را به ریل برگرداندند و الان الحمدلله مسیر ما به سمت بالا است.

مقام معظم رهبری در رابطه با بحث ولایت گفتند که قرار نیست ما از کوچکترین و جزئی ترین اعتقاد شیعی مان کوتاه بیاییم، چه برسد به ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام که در رأس آن قرار دارند. باید چه کار کنیم هم بحث ولایت حضرت علی علیه السلام و هم بحث شیعه گری خودمان را انتشار بدهیم، و هم اینکه دچار افراط و تفریط نشویم آنچنان که وحدت را کنار بگذاریم و همه چیز را مطرح کنیم؛ چه طور می شود حد وسط را رعایت کرد؟

باید اعتراف بکنیم در امر ولایت مقصر هستیم. مقام معظم رهبری صحبت بسیار عجیب و دقیقی دارند: غدیر باید محور وحدت شود! این فضای جدیدی است که باز شده و اندیشمندان و فضلای ما باید روی این معنا متمرکز شوند که چطور می شود غدیر محور وحدت شود؛ در حالی که بسیاری معتقدند مرز جدایی ما همین بحث غدیر است.

درباره اصل غدیر نیز خیلی کم کار کرده ایم، نمونه اش اینکه، نظریۀ انیشتین، بیست هزار شرح دارد اعم از کتاب، پایان نامه، مقاله و ... . اما دربارۀ خطبۀ غدیر و یا اصلا خود قرآن و موضوع ولایت و نهج البلاغه چقدر کار کرده ایم؟ آیا مقصر نیستیم؟

در عرصه تالیف از بی کسی می گوییم چرا باید در طول تاریخ فقط یک "الغدیر" داشته باشیم؟ از کتاب الغدیر مرحوم علامه امینی می توان موضوعات مختلفی نشر داد. ما نسبت به غدیر در آثار مکتوب، بیان، فیلم و سریال مقصر هستیم و در تبدیل آن به ادبیات های مختلف مقصر هستیم. الآن خطبۀ غدیر با ادبیات کودکانه نداریم، حتما باید با ادبیات سنگینی بیان شود که مخاطب حتما مراتبی از فضل را گذرانده باشد تا بتواند خطبۀ امبرالمؤمنین علیه السلام را درک بکند. ما نتوانسته  ایم خطبۀ غدیر را به زبان جوانان، زنان، کم سوادان، فلاسفه، عارفان در بیاوریم، چه در بیان، چه در مکتوب و چه در فیلم و سریال و غیره. همه اعتراف می کنند که نسبت به غدیر و موضوع ولایت کم کار شده، در حالی که قرآن به پیغمبر (ص) می فرماید ابلاغ کن! پس همه باید این موضوع را تبلیغ بکنیم.

باید بگویم اولا طبق همان استدلال اول که نسبت به امر ولایت کم کاری شده و مشخصاً نهج البلاغه که خیلی کم کار شده؛ لذا آمار شرح های نهج البلاغه بسیار شرم آور است، مضاف بر اینکه یک اهل دلی پیغامی آورد و گفت کسی از آقایان بزرگان تشرفی به محضر حضرت ولی عصر عجل الله تعالی داشته اند و آقا از کم کاری در خصوص نهج البلاغه گلایه داشته اند. همه این کم کاری ها و گلایه ها م جب شد بنده به اندازۀ خود بحث نهج البلاغه را آغاز کنم. در تشرف آیت الله مرعشی نجفی، حضرت دو خطبه را عنوان می کنند که بعدا ایشان در وصیت نامه شان هم می نویسند: حفظ و تدبر این دو خطبه که خطبۀ حضرت زینب سلام الله علیها و دیگری خطبۀ شقشقیۀ امیرالمؤمنین علیه السلام است. ما معتقدیم اگر نهج البلاغه در جامعۀ فراگیر شود، جهل از آن جامعه رخت بر می بندد و موجب بصیرت مردم می شود. در واقع با فرگیر شدن نهج البلاغه، بصیرت، دشمن شناسی و سبک زندگی و حقیقت توحید و نبوت و ولایت را به مردم هدیه داده ایم.

منبع: وارث