اصحاب سبت
نزدیک ساحل «بحر احمر»، در «بندر أیله» عدّه‌ای از دودمان بنی‌اسرائیل در
زمان حیات حضرت داوود(ع) زندگی می‌کردند،1 که می‌بایست مسلک پدران و نیاکان
خود را تعقیب می‌کردند و روز شنبه را به عبادت پروردگار خویش می‌پرداختند
و طبق آیینشان، شکار در روز شنبه را حرام می‌دانستند. علّت حرمت شکار در
روز شنبه برای یهود، این بود که حق تعالی به وسیله حضرت موسی(ع) از قوم
یهود خواسته بود تا روز جمعه را بزرگ شمرند و در این روز کارهای مادّی و
دنیوی را ترک گویند و به امور معنوی و اخروی بپردازند. یهودیان از این امر
الهی سربرتافته، جمعه را برای کسب و کار و شنبه را برای تعطیلی برگزیدند؛
آنان شنبه را عظیم‌ترین روزها می‌دانستند.
