دلبسته ی یاران خراسانی خویشم
شنبه, ۶ دی ۱۳۹۳، ۰۱:۰۲ ق.ظ
شعری از حضرت آقا
سرخوش ز سـبوی غم پنهانی خویشـم / چــون زلف تو سـرگرم پریشانی خویشم
در بــــزم وصـال تو نگـــویم ز کم و بیـــش / چـون آینــه خو کرده به حیرانی خویشم
لــب باز نکـــردم به خروشــی و فغانــــی / مــن مـــحرم راز دل طـــوفانی خویشــم
یک چند پشیمان شدم از رندی و مستی / عمریست پشیمان ز پشیمانی خویشم
از شوق شــکر خنده لبـش جان نسپردم / شرمنده ی جانان ز گران جانی خویشم
بشکسته تر از خویش ندیدم به همه عمر / افسرده دل از خویشم و زندانی خویشم
هر چند "امیــن" بسته ی دنیـــا نیــم امــا / دلبســـته ی یـــاران خراسـانی خویشم
