وعده خداوند به حکومت حضرت مهدی (عج) / امام مهدی (عج) و منتظران / تشرفات
به نام خدای مهربان
- سلام مولای غریبم! اجازه می خواهم 1176 سالروز آغاز ولایتتان را تبریک بگویم.
یا
حجت بن الحسن العسکری، خیلی ها روز هشتم ربیع،
سالروز شهادت پدر مکرمتان به استقبال رفتند. تا سالروز آغاز تاجگذاریتان را
تبریک بگویند!
خیلی ها هم توجیهشان این بود که این همه قرن از شهادت امام یازدهم گذشته. چه اشکالی دارد!
و
من ماندم که چطور ما در چنین مواقعی ملاحظه دل همه را داریم، اما وقتی به
شما که امام حیّ ما هستید، می رسیم این همه توجیه و بی مهری و جفا روا می
داریم.
مگر شما جدای از مایید؟! نه به والله که «بنفسی انت من مغیب لم یخل منّا»(1)
مگر شما عاطفه فرزندی و پدری ندارید؟! نه به والله که «الامام والد الشفیق، الانیس الرفیق و الاخ الشقیق...»(2)
مگر
دنیا در نگاه شما...؟ نه به والله که به فرموده جد بزرگوارتان مولا علی
علیه السلام« این دنیای [بی ارزش] ایشان، پیش من بی ارزش تر است از آب بینی
بز.»(3)
پس چرا ما شما را نمی فهمیم! چرا دلتنگی هایتان ، تنهایی هایتان ،بی کسی و غربتتان ، درد ما نیست؟!
آقا
! می ترسم. می ترسم این بی بصیرتی ها در هنگام ظهور کار دستمان بدهد. می
ترسم همانگونه که در روایات هست، شما را به عنوان امامی که ظهور نموده ،
نپذیریم. با این توجیه که ایشان با آنچه ما در ذهنمان از «مهدی» ساخته ایم،
فاصله دارد.
مولای
خوبم! می ترسم از اینکه مهدی فاطمه سلام الله علیهما را نشناخته بمیرم.
امامی که هست. الگو و مقتدا و رهبرم هست. نه آن امامی که در در ذهنم، باورم
و نفسم برای خودم ساخته ام.
یا حجت بن الحسن! شما را به مظلومیت اهل بیت علیهم السلام در قنوت نمازهای شبتان برایمان از خداوند بصیرت امام شناسی بخواهید.
